بازدهی بالا با عملکرد تناوبی بدن

ایده عملکرد تناوبی بدن

حدود سال‌های 200  قبل از میلاد فردی یونانی به نام فلاویوس تحقیقاتی انجام داد و برای اولین بار ایده عملکرد تناوبی بدن انسان را مطرح کرد. او به قهرمانان یونانی آموزش می‌داد که چگونه در بازه‌های زمانی منظمی انرژی خودشان را مصرف کنند و سپس به بازیابی انرژی بپردازند. این ایده برای قرن‌ها به فراموشی سپرده شد. تا اینکه در سال 1960 دانشمندان روس این ایده را بازسازی کردند و به این نتیجه رسیدند که برای افزایش عملکرد بدن انسان، باید بازه‌های متناوبی از فعالیت سنگین و سپس استراحت مناسب داشته باشیم. آن‌ها در سال 1960 با آموزش این ایده به قهرمانان خودشان توانستند مدال‌های المپیک زیادی را کسب کنند.

به بیان ساده بدن انسان وقتی بالاترین عملکرد و کارایی ممکن را از خود نشان می‌دهد که به صورت متناوب انرژی شدیدی را مصرف کند و سپس به بازیابی انرژی بپردازد. هرچه در بازه‌های زمانی مشخص انرژی بیشتری مصرف کنیم، ظرفیت بدن افزایش پیدا می‌کند. ورزشکاران وقتی ورزش را شروع می‌کنند معمولا قادر نیستند وزنه‌های سنگین را بلند کنند و با تمرینات روزانه و افزایش تدریجی وزن وزنه، ظرفیت انرژی بدن را آهسته آهسته افزایش می‌دهند.

انجام کار با توجه کامل انرژی بسیار زیادی مصرف می‌کند. از طرفی یکی از نیازهای اساسی برای انجام کار با توجه و تمرکز بالا، داشتن شرایط فیزیکی مناسب و انرژی بالاست. پس یکی از کارهایی که می‌تواند به شما در مدیریت توجه‌تان کمک کند این است که به صورت تناوبی انرژی زیادی را صرف انجام کارها با توجه کامل کنید و سپس به استراحت بپردازید.

فرآیند تناوبی خواب انسان

 در سال 1950 دو دانشمند معروف به نام‌های کلیت‌من و اسنیسکی در مورد خواب انسان تحقیق کردند و به این نتیجه رسیدند که خواب انسان به بازه‌های زمانی کوتاه‌تری تقسیم می‌شود که هر بازه زمانی حدود 90 تا 120 دقیقه است. فردی که فکر می‌کند 8 ساعت خواب بوده، در واقع 4 یا 5 بخش 90 تا 120 دقیقه‌ای خوابیده است. بدن انسان طوری است که بین این زمان‌ها با کوچکترین اتفاق بیدار می‌شود و سپس باز به خواب عمیق می‌رود و باز به حالت بیداری بر‌می‌گردد. خوابیدن فرآیندی تناوبی است که در بازه‌های 90 تا 120 دقیقه‌ای تکرار می‌شود.

فرایند تناوبی بدن انسان در بیداری

بیست سال بعد یعنی در سال 1970، دانشمندان به نتیجه بسیار جالب‌تری رسیدند و دریافتند که این دوره تناوبی 90 تا 120 دقیقه‌ای هنگام بیداری هم تکرار می‌شود. وقتی بیدار هستیم زمان‌های بیداری ما به دوره‌های 90 تا 120 دقیقه‌ای تقسیم می‌شود که در آغاز هر دوره ترشح هورمونی، ضربان قلب، فعالیت مغزی و تمام موارد در بهترین حالت ممکن خودشان هستند. بعد از حدود 60 دقیقه عملکرد شروع به کاهش می‌کند و زمانی می‌رسد که درنقطه‌ای بین 90 تا 120 دقیقه بدن انسان به شدت احساس می‌کند که نیاز به بازیابی انرژی و استراحت دارد. اگر در این شرایط، یعنی زمانی که بدن تشخیص می‌دهد نیاز به بازیابی و استراحت دارد کاری را ادامه بدهیم معمولا نتیجه آن اضطراب شدید، کاهش تمرکز و توجه، خستگی و حتی گرسنگی بی‌موقع خواهد بود.

چگونه عملکرد بالایی داشته باشیم؟

 ما برای داشتن حداکثر توجه در کارها و درنتیجه داشتن بالاترین عملکرد، لازم است تا بدانیم این بازه‌ها کی آغاز می‌شوند؟ آغاز این بازه‌ها دقیقا بعد از بازیابی انرژی یا استراحت مناسب است. وقتی از خواب بیدار می‌شویم و یک صبحانه مقوی و مفید می‌خوریم در شرایط حداکثر کارایی هستیم و می‌توانیم یک کار مهم و سخت را با توجه کامل انجام دهیم. و این کار نباید بیش از 90 دقیقه تا 120 دقیقه طول بکشد.

بسیاری از افراد سوال می‌کنند که کارشان طوری است که نمی‌توانند آن را به بازه های 90 دقیقه‌ای تقسیم ‌کنند. مثلا شاید هر 30 دقیقه اتفاقی بیافتد که مجبور می‌شوند کارشان را قطع کنند. دراین شرایط چه باید کرد؟ این نوع کار کردن هم امکان‌پذیر است اما از حداکثر ظرفیت بدن استفاده نمی‌شود به همین دلیل در بازه‌های زمانی بعدی شاید نتوان با توجه مناسب کارها را انجام داد. چون عملکرد بدن طوری است که تا 60 دقیقه در اوج کارایی است و بعد از آن به تدریج افت می‌کند و اگر ما فعالیت خود را زودتر قطع کنیم از حداکثر کارایی خود نمی‌توانیم استفاده کنیم. پس از توصیه می‌شود راه‌حل‌های خلاقانه‌ای در محل کارتان پیدا کنید تا کارهایتان را در این بازه‌های زمانی انجام دهید.

مقالات مرتبط:

توجه و تمرکز چیست؟

چندکارگی یا موازی کاری چسیت؟